REGULAMIN II SYNODU DIECEZJI RADOMSKIEJ

I. Założenia ogólne
1. Synod diecezjalny jest zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu w jak najlepszym zarządzaniu Kościołem radomskim (kan. 460 KPK).
2. Strukturę synodu i jego funkcjonowanie określa Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 460-468) oraz Instrukcja Stolicy Apostolskiej „De synodis dioecesanis agendis instructio” z 19 marca 1997 r.  
3. Źródłami dla tworzonego na Synodzie prawa diecezjalnego są przede wszystkim: Kodeks Prawa Kanonicznego Jana Pawła II, zarządzenia Stolicy Apostolskiej, uchwały II Polskiego Synodu Plenarnego i Konferencji Episkopatu Polski, „Ustawa Synodalna Diecezji Radomskiej promulgowana przez Biskupa Radomskiego Edwarda Materskiego 5 kwietnia 1997 roku w Radomiu na I Synodzie Diecezji Radomskiej”, ustawy, zarządzenia i instrukcje zawarte w „Kronice Diecezji Radomskiej”, chwalebne zwyczaje diecezjalne, postulaty duchowieństwa i katolików świeckich, statuty synodalne innych diecezji.
4. Przy opracowywaniu projektów deklaracji i dekretów synodalnych należy uwzględnić dokumenty Soboru Watykańskiego II oraz nauczanie Biskupów Rzymskich, szczególnie papieża Jana Pawła II i papieża Benedykta XVI.
5. Prawo powszechne, zawarte przede wszystkim w Kodeksie Prawa Kanonicznego oraz prawo liturgiczne, o tyle winno się znaleźć w dekretach synodalnych, o ile istnieje potrzeba jego wyjaśnienia lub przytoczenia z racji praktycznych.
6. Prace II Synodu Radomskiego składają się z dwóch etapów: prac Komisji Przygotowawczych i prac na Sesjach Plenarnych. 
7. Deklaracje i dekrety synodalne winny być zredagowane jasno i krótko na wzór Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.

II. Cele Synodu:
a) Celem głównym Synodu jest pomoc biskupowi diecezjalnemu w pełnieniu jego funkcji pasterskiej w diecezji poprzez pogłębienie i umocnienie wiary i budowanie wspólnoty Kościoła radomskiego opartej na miłości i wzajemnym zaufaniu w myśl hasła synodalnego: Czynić diecezję domem i szkołą komunii.

b) Celem bliższym Synodu jest: 
– pogłębienie jedności biskupa diecezjalnego z prezbiterium i całą wspólnotę diecezji;
– troska o dobro duchowe wiernych; 
– odczytanie znaków czasu;
– wytyczenie głównych kierunków pracy duszpasterskiej;
– inicjowanie nowych dzieł i poczynań o charakterze ogólnym;
– wskazanie metod i sposobów pracy apostolskiej; 
– ożywienie aktywności duszpasterskiej;
– pogłębienie życia religijnego ludu Bożego; 
– popieranie powołań do wyłącznej służby Bogu;
– troska o świadome uczestnictwo wiernych w liturgii Kościoła;
– rozbudzenie odpowiedzialności wiernych za Kościół i pogłębianie świadomości eklezjalnej;
– umocnienie wierności Chrystusowi w konkretnych warunkach życia; 
– troska o jak najgłębsze zespolenie duchowe wiernych z Chrystusem i między sobą; 
– rozwiązywanie trudności związanych z duszpasterstwem i zarządzaniem; 
– korygowanie ewentualnych błędów w zakresie doktryny i obyczajów, jeśli takie ujawniają się w diecezji; 

c) Celem bezpośrednim Synodu jest wypracowanie nowego prawa diecezji radomskiej. 

III. Struktura Synodu
A. Biskup Radomski
1. Zgodnie z normą kan. 460-462 KPK biskup diecezjalny przewodniczy pracom Synodu, którego wspomagają i zastępują biskupi pomocniczy.
2. Dla realizacji zadań Synodu ustanawia Komisję Główną Synodu, Sekretariat Synodu i Komisje Synodalne. 
3. Przewodniczy pracom Komisji Głównej osobiście lub przez biskupa pomocniczego. 
4. Zwołuje Sesje Plenarne Synodu i kieruje nimi osobiście lub przez biskupa pomocniczego. 
5. Zatwierdza i promulguje dokumenty końcowe Synodu.